Φιλαναγνωσία - Ξεκίνημα Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Υπ. Καθηγητής: Χρίστος Μαβόγλου

Το πρόγραμμα Φιλαναγνωσία έχει σκοπό να γίνει η ανάγνωση του εξωσχολικού βιβλίου μέρος των εβδομαδιαίων δραστηριοτήτων των μαθητών. Η αφορμή προέκυψε, όταν διαπιστώσαμε στο παζάρι βιβλίου που οργανώσαμε το Δεκέμβριο του 2011 στο σχολείο μας, την έλλειψη ενδιαφέροντος για το βιβλίο από τους μαθητές. Συγκεκριμένα σε συζητήσεις που έγιναν μπροστά από τον πάγκο των βιβλίων, πολλοί μαθητές ανέφεραν ότι δε διαβάζουν πέρα από τα σχολικά μαθήματα.

Η βασική ιδέα του προγράμματος είναι να παρουσιάζεται ένα βιβλίο κάθε φορά, το οποίο θα συνοδεύεται από λίγα σχόλια από κάποιον που το έχει ήδη διαβάσει.

Το βιβλίο αυτό θα δανείζεται στο μαθητή που θα το ζητήσει πρώτος. Αν εμφανιστούν περισσότεροι ενδιαφερόμενοι μαθητές, θα δημιουργείται λίστα αναμονής. Ο πρώτος μαθητής που θα δανείζεται το βιβλίο, θα έχει το δικαίωμα να γράψει τα δικά του σχόλια για το βιβλίο (σκέψεις, απόψεις).

Όταν δανείζεται ένα βιβλίο θα αντικαθίσταται από νέο. Με τη συχνή παρουσίαση νέων βιβλίων με διαφορετική θεματολογία στοχεύουμε να κρατήσουμε σε εγρήγορση τους μαθητές μας και να τους παρακινήσουμε να ενδιαφερθούν και να συμμετάσχουν ενεργά στο πρόγραμμα.

Τα βιβλία θα επιστραφούν στους κατόχους τους, όταν τελειώσει η λίστα αναμονής για αυτά ή στο τέλος της σχολικής χρονιάς.

Στοιχεία για την πορεία του προγράμματος θα παρουσιάζονται σε αυτή την ιστοσελίδα.

Συμπεράσματα

Το πρόγραμμα λειτούργησε πιλοτικά για πολύ λίγες εβδομάδες. Τα συμπεράσματα που βγάλαμε ώστε να το συνεχίσουμε και τις επόμενες χρονιές είναι:

1. Τα βιβλία που χαρακτηρίζονται από τους εκδότες "Νεανική Λογοτεχνία" δεν άρεσαν πολύ στους μαθητές που τα δανείστηκαν. Οι μαθητές που δανείστηκαν τα συγκεκριμένα βιβλία παρακινήθηκαν πιο πολύ από τους καθηγητές τους.
2. Οι μαθητές που δανείστηκαν τα βιβλία από εσωτερική παρόρμηση τα διάβασαν και εκφράστηκαν πολύ θετικά γι' αυτά.
3. Δεν υπήρχε χρονικός περιορισμός στην επιστροφή των βιβλίων με αποτέλεσμα οι μαθητές να είναι ασυνεπείς στην επιστροφή τους (ενώ τα είχαν διαβάσει δεν τα επέστρεφαν έγκαιρα).
4. Αν οι μαθητές δεν έβρισκαν ένα βιβλίο ενδιαφέρον από τις πρώτες σελίδες του, δεν έκαναν τον κόπο να συνεχίσουν την ανάγνωσή του.

Ελπίζουμες τη νέα χρονιά να συνεχιστεί πάλι το πρόγραμμα με μεγαλύτερη συμμετοχή και υποστήριξη.

Ακολουθεί ένα γράμμα για τη χαρά της ανάγνωσης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, 23 Απριλίου 2012

Από τη συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου:

Αγαπητά παιδιά,

Σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας πω δυο-τρία πραγματάκια που έμαθα και που με έκαναν εκστατικά ευτυχισμένη. Σήμερα είμαι πολύ μεγάλη σε ηλικία: να φανταστείτε ότι ήμουν δέκα χρονών τον περασμένο αιώνα! Λοιπόν ακούστε:

Μερικοί άνθρωποι γίνονται ευτυχισμένοι κάνοντας εκδρομές και παίζοντας παιχνίδια, ενώ άλλοι χαίρονται με αγκαλίτσες και φιλάκια, με χορούς και με τραγούδια. Υπάρχουν αρκετοί που τους αρέσουν τα ωραία αντικείμενα. Όλα αυτά είναι σούπερ.

Ωστόσο, αν πάρω παράδειγμα τον εαυτό μου, τίποτα δεν μου αρέσει περισσότερο από το να διαβάζω βιβλία. Όχι επειδή είμαι σπασίκλας και φύτουλας και όλ? αυτά, αν και μπορείς να το πεις κι αυτό.

Τα βιβλία είναι σαν ταξίδια και σαν παιχνίδια: διαβάζοντας πετάμε με μεγάλες φτερούγες σε τόπους μακρινούς, εξερευνάμε τις ζωές άλλων ανθρώπων, νιώθουμε αγαπούλες, συγκινήσεις· μέσα στις σελίδες βρίσκουμε εμπειρίες που μοιάζουν με τις δικές μας, ή, ακόμα καλύτερα, δεν μοιάζουν με τις δικές μας - είναι πιο καταπληκτικές!

Θυμάμαι πως όταν διάβασα την ιστορία του Ροβινσώνα Κρούσου ένιωσα ανακούφιση: αν ναυαγούσα σε έρημο νησί, όχι μόνο θα επιζούσα αλλά θα περνούσα τέλεια. Τα βιβλία καθησύχασαν τους φόβους μου: κατάλαβα ότι η ζωή είναι μια περιπέτεια κι ότι ποτέ δεν θα βαδίσω μόνη ? τα βιβλία θα με συνοδεύουν σαν ζωντανά πλάσματα, θα με παρηγορούν και θα χαϊδεύουν την ψυχή μου. Τώρα που σας γράφω, θυμάμαι ότι συχνά η ψυχή μου ήταν ταραγμένη: είχα ένα σωρό προβλήματα στο σχολείο και στο σπίτι· ένιωθα αγωνία και, μια νύχτα, νομίζω πως είδα φάντασμα.

Όμως, θυμάμαι επίσης πως, όταν ήμουν παιδί σαν εσάς, η καλύτερη ώρα της μέρας ήταν όταν διάβαζα τα βιβλία που τότε ονομάζαμε «εξωσχολικά». Τα εξωσχολικά ήταν πιο αστεία και πιο συγκινητικά από τα σχολικά, πράγμα φυσικό εφόσον το βιβλίο της γραμματικής δεν είναι αστείο και συγκινητικό. Ωστόσο, αν είμαστε τυχεροί κι έχουμε συμπαθητικούς και γλυκούληδες δασκάλους, η γραμματική, η αριθμητική, η ιστορία, η φυσική είναι κι αυτές σχεδόν αριστούργημα.

Επιστρέφω όμως στα μυθιστορήματα, στα διηγήματα, στους μύθους. Η χαρά της ανάγνωσης ήταν, κάπου κάπου, στενοχώρια. Τι παράξενο ε; Μερικές φορές, οι ιστορίες ήταν λυπητερές, στα παραμύθια οι ήρωες περνούσαν τα πάνδεινα: ένα κοριτσάκι που πουλούσε σπίρτα πάγωσε μέσα στο χιόνι, ένα αγοράκι χάθηκε στο άγριο δάσος... Παρότι έκλαιγα γοερά, ήμουν ευχαριστημένη: ένιωθα «κάτι». Θέλω να πω, δεν μπορούμε να χαμογελάμε διαρκώς: οι άνθρωποι γίνονται σοφότεροι νιώθοντας, κάπου κάπου, λύπη, οίκτο, αγανάκτηση. Κυρίως όμως, γίνονται εκστατικά ευτυχισμένοι: δοκιμάστε να ζήσετε τη ζωή του αναγνώστη και θα με θυμηθείτε.

ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ